Platforma fundamentowa dla większości projektów budowy kapitału jest ustawiana za pomocą szalunku. Ta konstrukcja spełnia kilka funkcji, w tym przytrzymywanie, izolację i ochronę. W budownictwie profesjonalnym coraz częściej stosowany jest system szalunków stałych jako najbardziej funkcjonalny i praktyczny w użyciu. Ale ta metoda obejmuje również różne sposoby wykonania.
Funkcje technologiczne
Tradycyjne metody szalunków obejmują tymczasowe przytrzymywanie masy betonowej w celu utworzenia podstawy nośnej ramy budynku. Takimi metodami wykonuje się zarówno fundament monolityczny, jak i taśmowy. W przypadku konstrukcji słupowych i palowych elementy szalunkowe praktycznie nie są używane. Z kolei technologia szalunków stałych początkowo wykonuje te same zadania polegające na utrzymywaniu roztworu betonu, pozwalając mu na przybranie pożądanego kształtu dla docelowej konstrukcji.
Po stwardnieniu mieszanki budowlanej materiał nie jest usuwany,ale pozostaje w systemie podstawowym. Co więcej, wykluczenie operacji zdejmowania izolacji wynika nie tyle z oszczędności czasu i zasobów pracy, ile z zalet formowania jednoczęściowej struktury. Elementy szalunkowe po wylaniu i skrystalizacji betonu nie tylko tworzą jednolitą strukturę fundamentu, ale zwiększają właściwości izolacyjne i ochronne podłoża pod ruszt. Izolacja, hydroizolacja i paroizolacja, a także zwiększona wytrzymałość mechaniczna – to główny zestaw cech, które nadają fundamentom szalunków stałych.
Konstrukcja blokowa szalunku stałego
Najpopularniejszy rodzaj nierozłącznego systemu retencji betonu do fundamentów. Zazwyczaj w tej konfiguracji układane są jednoczęściowe bloczki, wykonane z tego samego betonu, włókien syntetycznych w postaci włókna szklanego lub kompozytów, materiałów drewnopochodnych itp. Montaż odbywa się jak murowanie przy użyciu mieszanek spoiw budowlanych.
Bardziej technologiczny sposób formowania fundamentu oferują producenci prefabrykowanych bloków szalunku stałego na bazie drewna betonowego, gipsu i tworzywa piankowego. Cechą takich elementów jest małoformatowy układ konstrukcji fundamentowej ze specjalnych elementów. W szczególności jeden blok może być utworzony z kilku arkuszy ułożonych w stos zgodnie z pewnym schematem w pozycji projektowej. Montaż odbywa się według zasady projektanta, ale podobnie jak w przypadku konwencjonalnych klocków, nie jest kompletny bez użycia łączników firm trzecich. W tym charakterze stosuje się przekładki polimerowe. Pozwalają na precyzyjnezachować szczeliny technologiczne między arkuszami, po czym są one bezpiecznie łączone w jedną strukturę.
Szalunki stałe monolityczne
Alternatywą dla systemów blokowych jest szeroka grupa materiałów panelowych i ramowych, z których uzyskuje się gęstsze podłoże. Można go warunkowo nazwać monolitycznym, jednak podczas pracy struktura wylewanego cementu jest bardziej związana z elementami szalunkowymi niż z murem blokowym. Na przykład przy układzie ramowym stosuje się odlewane podłużne belki, które po instalacji tworzą dwa kontury nośne. Do utworzonego kanału wlewa się beton, po czym układane są stalowe pręty zbrojeniowe.
Innym sposobem na stworzenie monolitu fundamentowego jest użycie stałej płyty szalunkowej, która utrzymuje solidny jastrych. W tym projekcie materiałem szalunkowym jest pionowe ogrodzenie, które jest instalowane na obwodzie placu budowy. W jego ramach wylewa się monolityczną podstawę betonową bez dodatkowych konturów. Płyty pełnią funkcję przytrzymywania roztworu, a później stają się pełnoprawnym izolatorem i piwnicą domu.
Klasyfikacja szalunku stałego według rodzaju izolacji
Izolacja termiczna jest jednym z kluczowych zadań fundamentu jako takiego. Do zalet szalunku stałego można zaliczyć wykonywanie tej funkcji bez łączenia specjalnych materiałów, takich jak wełna mineralna czy pokrycia dachowe do hydroizolacji. Ale nawet w takich systemach izolację można wykonać na różne sposoby. Na przykład w konstrukcji monolitycznejz wykorzystaniem w/w płyt ogrodzeniowych stosuje się elementy formujące. Z reguły są to bloki termiczne o podwyższonych właściwościach zatrzymywania energii cieplnej.
Inną opcją jest konstrukcja z dodatkową warstwą izolacyjną. Jeśli bloki termiczne korzystają z izolacji jako takiej, to niezależna warstwa izolacyjna jest korzystna dla jej wszechstronności. Wyraża się to nie tylko funkcjami dodatkowymi (hydrobariera, paroizolacja, redukcja hałasu), ale także szerszymi możliwościami stylizacji. Oznacza to, że możliwe jest wyizolowanie nie całej powierzchni, ale określonych odcinków – w tym miejsc, w których fundament zbiega się z rusztem bez elementów szalunkowych.
Konstrukcja styropianowa
Pod względem technicznym i fizycznym jest to jedno z najlepszych rozwiązań w swojej klasie. Styropian pełni dobrą funkcję izolacyjną, tworzy barierę dla wilgoci i hałasu. Wadą tego materiału jest niska wytrzymałość mechaniczna, jednak wszystkie rodzaje szalunków stałych wymagają bliskiego kontaktu z betonem i prętami zbrojeniowymi, więc nawet konstrukcje oparte na elementach z tworzyw sztucznych mogą pełnić rolę samonośnych. Najważniejszą zaletą styropianu jest różnorodność kształtów i rozmiarów. Zestawy szalunków blokowych i panelowych pozwalają na tworzenie skomplikowanych konstrukcji fundamentowych bez specjalnych modyfikacji.
Drewno-betonowe szalunki stałe
Istnieją jednak niezależne elementy drewniane i betonowe,każdy z tych materiałów ma wyraźne wady. Wręcz przeciwnie, ich połączenie w jedną konstrukcję pozwoliło uzyskać uniwersalne narzędzie do tworzenia niezawodnego i funkcjonalnego szalunku. Szalunki stacjonarne z betonu drewniano-betonowego otrzymały potoczną nazwę arbolit. Elementy tego projektu są montowane w rzędzie, co w efekcie tworzy ściany. Wewnętrzna strona takiego panelu jest pofałdowana, aby zapewnić dobrą przyczepność do betonu, aw niektórych modyfikacjach przewidziano specjalne rowy do układania ciągów komunikacyjnych. Jedyną istotną wadą drewna betonowego (ze względu na obecność drewna w konstrukcji) jest jego wysoka wrażliwość na wilgoć, dlatego jako uzupełnienie konstrukcji może być wymagane wykonanie hydroizolacji szalunków.
Szalunki stałe ze szkła magnezytowego
Materiał jest używany głównie w konstrukcjach ramowych wykonanych z walcowanego metalu. Zewnętrzna strona szalunku pokryta jest cienkimi panelami szklano-magnezowymi, które wyglądają jak przegrody z płyt gipsowo-kartonowych. W uformowane kanały wlewa się beton według ogólnej technologii. Dopuszcza się również stosowanie ścian ze szkła magnezytowego w konstrukcji monolitycznej z podmurówką z płytek. W tej wersji ścianki działowe są instalowane nie wzdłuż wewnętrznych konturów, ale na zewnątrz, pełniąc funkcje tych samych pionowych ogrodzeń. Jeśli chodzi o sam magnezyt szklany, jest on popularny jako praktyczna podstawa konstrukcyjna pod fundament, ale jego właściwości izolacyjne są bardzo słabe.
Technologia szalunku stałego
Przepływ pracy obejmuje wykonanie trzech operacji technologicznych – montaż, wylewanie i wzmacnianie. Czynności montażowe rozpoczynają się po przygotowaniu miejsca pracy. Ponadto różne rodzaje szalunków stałych są montowane zgodnie z ich cechami technicznymi i konstrukcyjnymi. Na przykład elementy blokowe są łączone za pomocą łączników szczelinowych, a masywne płyty są ściągane razem z metalowymi wspornikami i zewnętrzną powłoką. Gdy nisza na sam fundament jest gotowa, przystąp do nalewania roztworu. Z reguły wysokość podstawy nośnej wynosi 20-30 cm, ale w zależności od ilości kondygnacji domu można również ułożyć dodatkowy poziom wylewki o grubości 12-20 cm Kolejna nadbudowa technologiczna pod nim montowane są elementy szalunkowe. W końcowym etapie zbrojenie wykonuje się za pomocą zewnętrznych rozpórek, łączników kotwiących i metalowych prętów.
Koszt materiałów do szalunku stałego
Najtańszy blok dla konstrukcji tego typu kosztuje 150-200 rubli. Z reguły są to moduły wykonane z betonu lub wiórów drzewnych. Średnia cena szalunku stałego wykonanego ze styropianu wynosi 700-1000 rubli. Materiały kompozytowe i elementy na bazie włókna szklanego szacowane są na mniej więcej taką samą ilość.
Przy zakupie ważne jest, aby wziąć pod uwagę techniczne i fizyczne właściwości materiału. Na przykład tę samą cenę nieusuwalnego szalunku wykonanego ze styropianu można zwiększyć do 2000 rubli, jeśli mówimy o panelach wielkoformatowych ze wzmocnieniem w środku. Również dodatkowewarstwy izolacji termicznej ze zmianami konstrukcyjnymi mogą dodać 300-500 rubli. do wartości bazowej elementu.
Wniosek
Połączenie szerokiej gamy pozytywnych właściwości użytkowych, umiarkowanych kosztów i przystępnej technologii montażu, oczywiście sprawia, że technologia deskowania traconego fundamentów jest atrakcyjna w oczach przeciętnego konsumenta. Czy jednak te wrażenia utrzymują się podczas eksploatacji domu? Większość właścicieli nie zauważa niedociągnięć technologii, ale one tam są. Konkretne wady będą zależeć od rodzaju zastosowanego stałego szalunku. W przypadku styropianu może to być brak wentylacji podłoża i wydzielanie się szkodliwych chemikaliów. Mówimy o oparach nieistotnych dla zdrowia, ale o czystości środowiska trzeba jeszcze zapomnieć. W przypadku płyt betonowych i wiórowych ich słabości polegają głównie na konieczności zachowania stabilności konstrukcji ze względu na negatywny wpływ ruchów gruntu na placu budowy.
