Kwas lutowniczy jest głównym składnikiem procesu lutowania. Ta metoda łączenia kilku części jest uważana za jedną z najbardziej niezawodnych i prostych.
Proces lutowania to szereg środków technologicznych, które skutkują praktycznym i trwałym połączeniem. Takie operacje są możliwe tylko przy użyciu specjalnych lutów i topników, które służą jako spoiwo. Tak więc jakość połączenia będzie bezpośrednio zależeć od właściwości i cech, które ma wynikowe połączenie.
Ta metoda łączenia dwóch lub więcej części została opracowana przez Egipcjan ponad 5 tysięcy lat temu. W tym samym czasie powstała lista materiałów, które są spajane w podobny sposób. Warto zauważyć, że ta lista metali jest nadal szeroko stosowana w produkcji.
Ponadto kwas lutowniczy jestcecha odróżniająca proces lutowania od procesu spawania. Zrozummy te pojęcia bardziej szczegółowo. Spawanie części odbywa się poprzez podgrzanie ich krawędzi do temperatury topnienia, a następnie zespolenie tych krawędzi w jedną całość. Jednocześnie lutowanie części to nic innego jak zwykłe nagrzewanie wymaganych części części i dalsze wtapianie w uformowaną nagrzaną przestrzeń substancji zwanej „kalafonii lutowniczej”. Jednocześnie krawędzie części metalowych nie zmieniają swoich właściwości, a jedynie się nagrzewają. Należy zauważyć, że do łączenia materiałów używa się łatwo topliwej specjalnej substancji. Ze względu na swoje doskonałe właściwości produkty łączone w procesie lutowania są czasami nawet mocniejsze niż przez spawanie.
Kwas lutowniczy ma tylko jedną wadę: ze względu na pewne cechy uzyskane w ten sposób połączenia są nierozłączne. Oznacza to, że wymiana zużytych części nie jest możliwa.
W wyniku rozwoju części z tworzyw sztucznych, połączenia lutowane i spawane są coraz rzadziej wykorzystywane w zakładach produkcyjnych oraz w życiu codziennym. Jednak takie procesy są nadal niezbędne do naprawy części metalowych.
Kwas lutowniczy, określony dla konkretnego materiału części, może nieznacznie różnić się składem. Jak również luty, które są stopem dwóch metali o niskiej i bliskiej temperaturze topnienia. W języku technicznym podobny zakresokreślana jako strefa topienia.
Wszystkie substancje używane do łączenia części są podzielone na trzy kategorie, dzięki którym można uzyskać twarde lub miękkie, a także wysokotemperaturowe lutowanie. Należy zauważyć, że ta ostatnia odmiana jest zakazana do użytku domowego właśnie ze względu na wysokie temperatury.
Twarde lutowanie zapewnia złączom wysoką wytrzymałość i ogniotrwałość. W niektórych przypadkach - plastyczność. Jednocześnie lutowanie miękkie (główny obszar stosowania kwasu lutowniczego) nadaje materiałowi sprężystość i elastyczność.
